به گزارش روابط‌عمومی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ سکینه نظمی کارمند دانشکده دندانپزشکی ۲۰ شهریور ۱۴۰۴ موفق شد، همراه با تیم کوهنوردی خود به قله سنبران، مرتفع‌ترین قله استان لرستان، صعود کند.

این برنامه از روستای تیان آغاز شد و صعود از یال سنگی سوزنی و فرود از مسیر قیف انجام گرفت. حرکت تیم ساعت یک بامداد از خرم‌آباد آغاز شد و پیمایش از ارتفاع ۱۸۰۰ متری شروع شد. در نهایت، پس از ۲۵ کیلومتر پیمایش و افزایش ارتفاع ۲۲۷۰ متری، صعود در ساعت ۱۹:۱۵ به پایان رسید.

این صعود به عنوان یکی از صعودهای سنگین و چالشی در کوهنوردی محسوب می‌شود.

به همین منظور با ایشان به گفتگو نشستیم و گفتگو به شرح زیر است:

چرا رشته کوهنوردی را انتخاب کردید؟

۱۵ سال است که همراه همسرم کوهنوردی می‌کنم. در ابتدا به دلیل مشغله کاری علاقه‌ای به کوهنوردی نداشتم و صرفاً به خاطر علاقه همسرم او را همراهی می‌کردم. اما به مرور زمان جذب این رشته شدم و ابتدا صعودهای داخل استان تهران را آغاز کردیم و در ادامه به فکر صعود قله‌های خارج از استان تهران افتادیم.

چه قله‌هایی را تا به حال صعود کرده‌اید؟

قله دماوند، علم‌کوه، سبلان، کمال‌اورین، سهند، کرکس، بلقیس، کویری و یخچال حوض‌دال، دومیر، برف‌انبار، الوند، درفک، شیرکوه، کول‌جنو و سنبران از جمله صعودهای من بوده است.

چرا قله سنبران را انتخاب کردید؟

هر سال با توجه به شرایط آب‌وهوایی و تعطیلات، چند صعود خارج از استان تهران برنامه‌ریزی می‌کنیم. امسال قله زیبای سنبران را انتخاب کردیم. این قله با ارتفاع ۴۱۵۰ متر، بام استان لرستان است. مسیر چالشی پناهگاه چال‌کبود تا قله، تجربه‌ای هیجان‌انگیز را برای ما رقم زد.

مسیر صعود چگونه بود؟

صعود در یک شب مهتابی از روستای تیان آغاز شد. هوا بسیار مطبوع و دلپذیر بود. مسیر تا پناهگاه گل‌گل مناسب و هموار بود. از آن‌جا به بعد (مسیر گرده‌ماهی) شیب تندی داشت تا رسیدن به جان‌پناه چال‌کبود. پس از کمی استراحت، صعود از مسیر صخره‌های سنگی معروف به «سوزنی» انجام شد که چالش‌ها و مخاطرات خاص خود را داشت. سرانجام به قله رسیدیم و برای فرود، مسیر «قیف» را انتخاب کردیم. این صعود یک‌روزه شامل افزایش ارتفاعی حدود ۲۳۰۰ متر و پیمایش ۲۵ کیلومتر در مدت ۱۷ ساعت بود.

چه توصیه‌ای به سایر کوهنوردان و تازه‌کاران دارید؟

توصیه می‌کنم ابتدا دوره‌های مقدماتی پزشکی کوهستان و هواشناسی کوهستان را بگذرانند و در صورت علاقه‌مندی بیشتر، به صورت تخصصی در دوره‌ها شرکت کنند. همچنین هیچ‌گاه به صورت انفرادی صعود نکنند و مهم‌تر از همه، مراقب طبیعت باشند.